Jak nauczyć psa zostawać samemu w domu?
Pies, który może zostać sam w domu, jest do tego przygotowany przez swojego opiekuna. Lęk separacyjny stanowi zaburzenie, jakie możemy skutecznie leczyć z pomocą behawiorysty. Bardzo ważna jest także samodzielna praca ze zwierzęciem, mająca na celu przyzwyczajenie go do naszej tymczasowej nieobecności i zapewnienie równowagi emocjonalnej. Istnieje kilka uniwersalnych zasad, które pomagają osiągnąć ten cel.
Powstrzymaj się od czułych pożegnań
To naturalne, że wychodząc z domu, chcesz przytulić swojego podopiecznego i okazać mu miłość. Dla jego dobra powinieneś jednak zrezygnować z takich praktyk. Rozłąka z ukochanym opiekunem jest dla zwierzęcia bodźcem stresowym – nie należy dodatkowo podkreślać, że łączy Was silna więź, bo to tylko będzie wzmagało psią tęsknotę. Celem jest wywołanie sytuacji, w której zwierzę będzie traktowało Twoje wyjście z domu jako coś naturalnego, co nie wywołuje negatywnych emocji. Dobrą wiadomością jest to, że psy uwielbiają rutynę, a powtarzające się schematy z czasem stają się dla nich czymś zupełnie normalnym.
Unikaj entuzjastycznych powitań
Podobna rada dotyczy sytuacji, gdy wracamy do domu. Często zdarza się, że nadmierna radość podopiecznego jest nie tylko niepożądana, lecz wręcz niebezpieczna (zwierzę może nas przewrócić lub mocno podrapać, skacząc). Aby oduczyć psa skakania, a także pokazać mu, że oczekujemy z jego strony spokojnych powitań, możemy zastosować dwie techniki. Jedną z nich jest ignorowanie czworonoga do czasu, gdy wszystkie łapy postawi na ziemi. Druga metoda to nauczenie go tzw. zachowań zastępczych, np. wywołanie sytuacji, w której nasz powrót do domu będzie dla niego jednoznaczny z koniecznością pójścia na posłanie. Prawidłowe zachowania powinny być zawsze zauważane i nagradzane. Dobrą praktyką jest podawanie czworonogowi specjalnych psich przysmaków.
Przyzwyczajaj do samotności
Pies musi wiedzieć, że Twoja nieobecność jest tymczasowa i w żaden sposób nie oznacza, że go porzuciłeś. Nauka izolacji to jeden z elementów szkolenia, jakie muszą przejść czworonogi wychowywane w domach pracujących i/lub często wyjeżdżających osób. Początkowo zostawiaj zwierzę samo na krótki czas, np. wychodź na minutę do drugiego pokoju, następnie na kwadrans do sklepu lub do sąsiada. Po powrocie chwal czworonoga za właściwe zachowanie i spokojne powitanie. Możesz też zamykać podopiecznego w wydzielonej części mieszkania, tak aby stopniowo przyzwyczajał się do tego, że jesteś poza zasięgiem jego wzroku. Dobrą praktyką jest pozostawienie włączonego cicho radia lub telewizora w pomieszczeniu, w którym znajduje się zwierzę. Pomaga to złagodzić jego poczucie osamotnienia, zarówno podczas treningu, jak i dłuższej nieobecności opiekuna, spowodowanej np. wyjściem do pracy.
Nie bój się prosić o pomoc
Nawet jeżeli początkowo postanowiłeś szkolić podopiecznego na własną rękę, w każdej chwili możesz zrezygnować z tego pomysłu i poszukać fachowej pomocy. Pies nigdy nie jest za młody ani za stary na naukę prawidłowych zachowań, choć oczywiście im wcześniej zaczniemy w nim je zaszczepiać, tym szybsze i bardziej spektakularne będą efekty. Pamiętaj jednak, że możesz udać się do behawiorysty nawet z dorosłym czworonogiem. Specjaliści pomogą Wam przebrnąć przez najtrudniejsze przeszkody, a Twoim zadaniem będzie podtrzymywanie dobrych praktyk w domu
Pies jest zwierzęciem stadnym, ma taką naturę, że lubi towarzystwo. Jeśli przebywa w izolacji albo jego właściciel wyjechał — może po prostu tęsknić. Najczęściej jednak krótkie rozstania nie są dramatem, choć trzeba zaznaczyć, że zdarzają się wyjątki. Są takie psy u których występuje typowy lęk separacyjny.
